İnsanlar doğuştan saf ve temiz doğar. Sonra yaşanmışlıklar duygu ve düşüncelere kalplere kelepçe vurabilir. Acımasız görüntü sergileyebilir. Oysa iç dünyada bir yonca vardır. Kendi kalp hücresinde filizlenir kök salar ancak dışarıya atamaz. Atanlar da kalp sahibi tarafından budanır durur. Oysa bıraksa çok şeye isyan edecek belki sahibini bile sallayacaktır. Topraktan gelip toprağa gitmek vardır ama canlı kalması gerekenleri de yaşarken öldürmemek gerekir. Çok zor mudur? Kırılan başı kesilen sevgiyle beslenen yoncayı sulamak. Aslında çok kolaydır. Ancak burada önemli olan yonca değil yoncaya haksızlık yapan karşıdaki birey değil kendi özüdür. Yargılanması gerekir mi? Evet ağır cezada yargılanması ve muebbet verilmesi gerekir. Ama bir daha yoncayı hapsetmeyeceğini ifade ederse iyi halden şans tanınmalı zaten kendi verdiği muebbet kaldırılmalıdır.
SON SÖZ: Suçluyum hakim bey. Cezam neyse veriniz.
KARAR: Suçunu itiraf etmesi nedeniyle yasaların verdiği bilmem kaç sayılı maddeye dayanarak sanığın özgür bırakılmasına, yoncaya dokunmak veya ulaşmak isteyen iyi niyetli insanların ona ulaşmasına...
İZLENİM: Sanık sevinmiyor şaşkın şaşkın ben ne b.k yiyeceğim şimdi havasında ağır ağır duruşma salonundan çıkıyor... Kararı veren hakim "BEN NE YAPTIM ŞİMDİ" der gibi vicdanen rahat ama kararen sıkıntılı...
HADİ GEÇMİŞ OLSUN.
HAYAT YENİ BAŞLIYOR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder