İş ev ve bildik mekanlar arasında mekik dokuyan hayata son vermek... Sigara gibi alıştırılan bünyenin yolunu değiştirmek zor olsa gerekti ama güzergah istenildiğinde öyle bir değişiyormuş ki geç bile kalmışım. İlla bir şeyleri değiştirmek veya kendine gelmek için haksız (veya haklı) yargılamalara mı maruz kalmak gerekiyormuş... Aslında değil ama zamanı geldi belki de... İnsan her döneminde veya her sıkıntısı sonrası elinde olarak veya olmayarak beyaz sayfa açar... Bu kimi zaman karalama defterine dönebilir kimi zaman ise güzel bir tabloyu ortaya çıkarabilir... Yaşanmışlıklar, paylaşmışlıklar mekan yer ve zaman önemli değil... Önemli olan yeri geldiğinde hiç konuşmasan bile birinin yanında olduğunu aynı zamanı aynı havayı ve seni teneffüs ettiğini bilmek hissetmek... Klişe anlamlar yüklemek şart koşulmamalı içten gelen ses dinlenmeli, tüm çıplaklığı ile eldeki veriler ortaya konmalı. Münazara, tartışma değil bu... Bu daha düne kadar yabancı olan ancak ortak paylaşımı seçen insanların park etmesi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder