Taksim'de bir börekçi...Küçük bir yer...
4 masa var ve hemen önünde fırın...
Her şey ortada...
Ve içerisi hareketli...
Girişteki masaya oturdum ve hemen yanıma bir çocuk geldi...
Konuşmuyor da ama bakışları ve eylemleri ile "Ne istersin abi" mesajı veriyor...
Yaşı taş çatlasa 9...
Sade böreğin yanına çay istedim...
Çocuk koştura koştura bir üst kata çıktı...
Küçük ve çelimsiz... Ama dikkatli ve işinde titiz...
Sürekli bir şeyler yapma telaşı ve heyecanı içerisinde...
İşten kaçmıyor aksine iş çıksın da çalışayım edasında...
Neyse tam çaprazımda orta yaşlı bir amca. Hali vakti yerinde gibi...
Hemen önüme ise biraz daha yaşını ve başını almış bir amca geldi... Arkası bana dönük...
Çocuk çayımı getirdi merdiven başına geçip el pençe divan durumuna geçti...
Çaprazımdaki amca çocuğa sordu:
- Okula gidiyor musun?
- Yok... Okumayacağım...
Şaşkınlık ve baba nasihatleri...
- Oku oğlum oku...
Hemen önümdeki amca da muabbete dahil oldu:
- Bak okumazsan benim gibi hamal olursun...
İçeride aynı zamanda ağabeyi de çalışıyor ve bu durumdan rahatsız gibi görünüyor...
O nedenle de çocuk fazla ortalarda sohbet havasına girmeyip çalışma derdinde...
Yanıma geldiğinde ise benden tek soru:
- Adın ne senin canım...
- ŞERİF...
Yolun ve bahtın açık olsun Şerif... İnşallah bu kapitalist düzen ve sistemin erittiği, çürüttüğü ve ezdiği nesilden birisi olmaz kafayı kullanır farklı roller ve kimlikler edinirsin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder